Victor Flores Aguilera: Taller de Amereida X

De Casiopea

Clase 1(05/03/2014)

VEO

Abrirnos ante lo que acontece, pero que es realmente lo que acontece? no formamos parte de un futuro, podríamos suponer que somos parte de dicha construcción, pero nos aferramos a lo existente, a lo propio del tiempo, un presente que según científicos no existe, pero permanece la idea en nuestro pensamiento, conformamos un inexistente. vivimos de un supuesto. Aparecemos en el regalo de lo inesperado, pero por qué ha de ser inesperado , algo conocido y descubierto? América no fue descubierta. ( América es Abisal ) Lo desconocido es en tanto las preguntas surgen, lentas,

       suaves, 
        casi por el puro placer de ser dichas y no respondidas

VEO 「すべての生命は、確認することです。"英雄的行為、細部に固定、シンプルな外観を超え逮捕として表示します。それは目を大きく開いてと不確実性に対処するための信念を持って提示されているものを受け入れることです参照してください。日常の中で、私は人生は私が見ている間に何が起こるかであるせない、 ( アメリカは深い ) 見て生きることです。私は疎外マシンないんだけど、私は命で、 私が見て、光に直面することにした目です。

Clase 2 (12/03/2014)

LONTANAZA

Un hallazgo es un encuentro, con algo que no es parte de lo que conocemos, la ciencia y el arte son lo mismo, (diferentes) pero son lo mismo, porque no tienen por objetivo más que la búsqueda de algo, algos quizás pero en el fondo, sigue siendo una búsqueda. Nos agolpa una pregunta, cierta inquietud , un escalofrío que no se contenta con el plano entregado , lo que debiese ser. Somos partes de una constante búsqueda, una búsqueda de que? búsqueda de atravesar? búsqueda de traspasar? como buscamos un traspasar estando conscientes del ahora, del presente, de lo propio del AQUÍ. Es en este traspaso donde surge el miedo, a lo desconocido, sin recordar que vivimos en un desconocido.

          miedo a no estar en tierras firmes,
             miedo a ser devorado por bestias  submarinas 
                                    miedo a no avanzar.

o miedo a avanzar NO SE

LONTANAZA Ένα εύρημα είναι μια συνάντηση με κάτι που δεν είναι μέρος των όσων γνωρίζουμε, η επιστήμη και η τέχνη είναι η ίδια (διαφορετική), αλλά είναι το ίδιο γιατί δεν σκοπό, αλλά βρίσκοντας κάτι, αλλά ίσως Κάτι βασικά, η έρευνα συνεχίζεται. Έχουμε πλήθος ερώτηση, κάποια ανησυχία, μια ψύχρα που δεν είναι ικανοποιημένοι με επίπεδο που παραδίδεται, τι θα έπρεπε να είν Είμαστε μέρος ενός σταθερού αναζήτησης, αυταναζήτηση μέσω; αναζήτηση περάσει; αναζητήσουν μια μεταφορά ως γνωρίζουν από τώρα, σήμερα, τορθ ή από ΕΔΩ. Είναι σε αυτή την μεταβίβαση, όταν υπάρχει ο φόβος, το άγνωστο, χωρίς να θυμόμαστε ότι ζ ούμε σε έναν ξένο. ο φόβος του να μην είναι σε άνυδρες περιοχές, φόβο ότι θα καταβροχθιστεί από θηρία υποβρύχια ο φόβος να μην προχωρήσει. ή φόβο για να προωθήσει ΜΥΤΗ

Clase 3 (19/03/2014)

KOHAU RONGO RONGO

Acerca de lo que llamamos sistemas, el kohau rongo rongo, un modo.sistema de escritura compuesta por glifos tallados sobre madera o tablillas, descubierto en la Isla de Pascua en el siglo XIX, se plantea la posibilidad de descifrar un mensaje ,romper la incertidumbre de un mensaje sin codificar, el codificar nos quita la posibilidad de hallazgo ,hallar es dar con algo no buscado , es estar presente. En el hallazgo el ser se queda en un punto presente, se asombra, se exalta, como cual regalo, envuelto, oculto, pero frente a uno, en nuestras manos. Estamos compuestos por elementos descifrables, somos parte de un universo ya descifrado?, no, el concepto de bits surge como una respuesta a una pregunta que no existía, problemas, genoma, respuestas , numeros y cifras concretas que encierran elementos finitos, he aquí el problema,somos elementos finitos? BIT

BIT más BIT BITS 
no somos parte de una cifra descifrable, más bien enumerable.


KOHAU RONGO RONGO 關於我們所謂的系統, Rongo Rongo kohau 刻在木板或平板電腦,發現復活節島在十九世紀的書寫組成的字形時,可能產生解密的消息,打破了不確定性未加密的消息,編碼帶走調查的可能性,是要找到一些意想不到的,是在場。在發現的遺體是在目前的點,是驚訝,高舉,因為任何禮物包裹,隱藏,但是對一掌握在我們手中。 我們是由可識別的元素,我們是宇宙和解密的一部分? ,不,位的概念是不存在的,問題,基因組,答案,數字和這裡附上有限元數字一個問題的回答是的問題,我們是有限的要素是什麼? 位                位位位以上                                            我們不是一個費解的數字,而枚舉的一部分。

Clase 4 (26/03/2014)

SOMOS MAQUINAS

Tiempo y espacio, somos lo no estático, pero, puede el hombre realmente decir o saber lo que es? la pregunta circunda en él somos capaces de saber lo que somos sin antes reconocer lo que somos ? Bien sabido es que nuestro comportamiento es una construcción social, nacemos y nos desarrollamos bajo un medio, y nos hacemos inevitablemente parte de dicho medio:somos una construcción social, no estática, pero una construcción al fin y al cabo, como podemos reconocernos si estamos condicionados a saber lo que debiéramos ser?. Se piensa que la tecnología es un mecanismo que logra(o intenta) igualar la mentalidad humana como base de inteligencia artificial , inteligencia basada en la propia inteligencia humana, una construcción del hombre, sobre sí mismo y sobre su noción de inteligencia. La tecnología es un reflejo del hombre. El hombre es una máquina.

SOMOS MAQUINAS זמן ומרחב הם לא סטטי כמו, אבל האיש באמת יכול לומר או יודע מה זה? שאלה המקיפה אותו הם מסוגלים לדעת מה אנחנו מבלי להכיר את מה שאנחנו? זה ידוע היטב שההתנהגות שלנו היא בנייה חברתית, אנו נולדים ולהתפתח תחת חצי, ואנחנו באופן בלתי נמנע אנחנו חלק מסביבה ש: אנחנו הבניה חברתית, לא סטטי, אך הבנייה בסופו של היום, כפי שאנו מכירים את עצמנו אם אנחנו מותנים יודעים מה אנחנו צריכים להיות?. הם חושבים שהטכנולוגיה היא מנגנון שמשיג (או מנסה) כדי להתאים את המוח האנושי כבסיס לבינה מלאכותית, בינה אנושית המבוססת על אינטליגנציה שלו. מבנו של אדם על עצמו והרעיון של אינטליגנציה שלו. טכנולוגיה היא השתקפות של אדם. האיש הוא מכונה

Clase 5 (30/04/2014)

DE LO NUEVO.SENTIR DESDE.

Inmensidad Profundidad Número Proporcion Movimiento Orgánico Novedad


DE LO NUEVO.SENTIR DESDE


Immensité Profondeur Nombre Rapport Mouvement Organique Nouveauté

Clase 6 (07/05/2014)

APARECER

América se vuelve a aparecer, el cuerpo robusto del continente aparece desde la travesía, (desde la aventura) se busca abarcar esta enormidad, el total de un continente, aún con la dimensión de lo desconocido latiendo desde sus entrañas. Buscamos abarcar desde el mínimo a lo maximo, maximo realmente inabarcable, pero de eso se trata, explorar y regalar lo que no puede ser explorado, más bien, lo que no puede ser descubierto en su totalidad, ya que su naturaleza nace en lo desconocido, el continente no ha sido descubierto es en esta búsqueda que reconocemos lo que nos envuelve y conforma como americanos.

APARECER 미국이 다시 나타납니다, 대륙의 강력한 몸 (모험에서) 항해에서 나타납니다 심지어 자신의 창자에서 알 수없는 매질의 차원과이 극악 무도, 전체 대륙을 커버하고자한다. 우리는 최소에서 최대로 범위를 검색, 최대 정말 압도적 인,하지만 그것에 대해이야, 탐구하고 자신의 성격이 미지의 세계로 태어나으로 무슨 일이, 전체를 찾을 수없는 것을, 오히려 탐구 할 수 없습니다 포기 대륙이 검색에서 발견되지 않은 우리와 미국과 같은 모양을 둘러싸는 것을 인식하는 것입니다.

Clase 7 (13/05/2014)

VEO, DESAPRENDO

El abrir los ojos y ser conquistado por un objeto/cuerpo/lugar/persona, a través de lo que crean en nuestro ser ,al apreciarlo por primera vez,nuestros ojos ven de un modo único y , llamemos real, al ser vistas por primera vez, es solo en ese instante donde se aprecia la pureza de las cosas, la realidad sin contaminar, en la primera mirada es donde la esencia aparece como el total ,toda la vida consiste en ver, pero no siempre estamos conciente de lo que vemos ni de como lo vemos, mirar no es ver. Lo desconocido aparece por un no saber , para ello es necesario volver a un principio, a un no saber. Para ver hay que desaprender lo aprendido, es en ese instante donde aparece la belleza más pura de las cosas.

VEO, DESAPRENDO

Clase 8 (14/05/2014)

CONVERGER EN UN TIEMPO ESCORZADO, EL APARECER DEL DESCONOCIDO

CONVERGER EN UN TIEMPO ESCORZADO, EL APARECER DEL DESCONOCIDO

El hombre desde su búsqueda, qué es lo que realmente está buscando? hay algo concreto dentro de las infinidades de opciones? podemos como especie converger en algún pensamiento aislado? o es la sumatoria de preguntas lo que hace común al hombre, el estar en constante estado de duda? el hombre que busca bajo la niebla su hogar, se pierde al intentar divisar, se pierde ante lo desconocido, no ve ni alcanza la realidad , aquel caminante en la niebla espesa, opta por mirar lo desconocido, se pierde ante la niebla que viene desde el lago, y de un momento a otro, se percata de la metamorfosis en la que se ha transformado su presente, su rostro cambió, el tiempo siguió, pero él con sus ojos y mente puestos en un objetivo, en una búsqueda cerrada, no sintió el peso del tiempo sobre sus hombros.

El presente es un constante escorzo de nuestras vidas que muchas veces nos va dejando frente a lo que no se tenía en mente. La sorpresa aparece desde la sorpresa. Las palabras nos aproximan a lo que no existe, lo que nos acerca como seres humano, el lenguaje expresa todo lo que no podemos expresar con una simple gestualidad. Las palabras no están contenidas en el tiempo, aparecen y tienen la capacidad de quedarse en el tiempo.







La palabra poética es la llamada, lo que comienza con la construcción de lo otro. Un proceso gatillado por un descubrimiento secreto y místico, que revela el comienzo de un misterio que no terminara.